بررسی ناهنجاری های جمجمه فک و صورت – بخش چهارم

در آخرین بخش از بررسی ناهنجاری های جمجمه فک و صورت با توموگرافی کامپیوتری داده های آماری و تغییرات اسکلتی در گروه‌ های Le Fort و SARPE را تجزیه و تحلیل می کنیم.

تجزیه و تحلیل آماری

در این مطالعه متغیر پیش بینی کننده، اختلافات عرضی بود و دو عمل SARPE  و Le Fort به عنوان متغیر در نظر گرفته شدند. متغیرهای اصلی خروجی تغییرات در دو اندازه‌گیری اسکلتی و دندانی در طول زمان بودند. سن و جنس به عنوان متغیرهای جداگانه ارزیابی نشدند. از آزمون رتبه ‌بندی Wilcoxon برای ارزیابی اطلاعات خروجی های گزارش ‌شده استفاده شد. در این تحقیق، تجزیه و تحلیل داده‌ ها توسط یک نویسنده با استفاده از سیستم the SAS انجام شد. مقدار P کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.

نتایج

سیزده بیمار (7 زن و 6 مرد) از دپارتمان جراحی دهان و فک‌ و صورت برای مطالعه جذب شدند. 9 بیمار (4 زن، 5 مرد) از این گروه یک عمل جراحی Le Fort  داشتند و 4 بیمار (3 زن، 1 مرد) یک عمل SARPE داشتند. میانگین سن برای گروه Le Fort حدود 28.4 سال (از 17.1 تا 45.3 سال) بود. میانگین سن برای گروه SARPE حدود 19.2 سال (از 17.0 تا 23.2 سال) بود. هیچ مشکل جراحی یا ارتودنسی در طول دوره مطالعه رخ نداد.

مدت‌ های میانگین از T0 به جراحی زیبایی صورت، جراحی به  T1 و T1 به T2 برای گروه Le Fort به ترتیب 9، 13 و 243 روز بود. مدت‌ های میانگین از T0 به جراحی، پس از گسترش تا  T1 و T1 به T2 برای گروه SARPE به ترتیب 77، 13 و 243 روز بود. مدت گسترش میانگین برای گروه SARPE حدود 28.5 روز بود.

تغییرات اسکلتی در گروه‌ های Le Fort و SARPE

همه بیماران افزایش عرض اسکلتی پسین و پیشین را از T0 تا T1 نشان دادند. گروه Le Fort افزایش میانگین عرض پسین 3.43 ± 1.24 میلی متر را نشان داد. تنوع بیشتری در مقدار گسترش در قسمت جلویی فک بالا نسبت به قسمت پسینی وجود داشت. گروه Le Fort افزایش میانگین 1.94 ± 0.93 میلی متر در قسمت جلویی فک بالا داشت. گروه SARPE افزایش میانگین 0.50 ± 0.24 میلیمتر در قسمت پسینی و افزایش میانگین 2.25 ± 1.79 میلیمتر (10.2 ± 7.7%) در قسمت جلویی فک بالا داشت.

از T1 تا  T2 گروه Le Fort دچار یک بازگشت پسین میانگین به اندازه 0.86 ± 0.42 میلی متر شد و یک بازگشت میانگین جلویی به اندازه 0.55 شد. از T0 تا  T1، گروه SARPE افزایش میانگین عرض استخوانی پسین 0.80 ± 0.54 میلی متر (2.7 ± 1.9%) داشت و دچار یک بازگشت استخوانی جلویی به اندازه 0.74 ± 0.63 میلیمتر (2.9 ± 2.3%) شد.

تغییرات دندانی در گروه Le Fort و SARPE ، گروه Le Fort افزایش میانگین 2.17 ± 0.90 میلیمتر (P < 0.0005؛ 6.8 ± 3.0%) در مولرها و افزایش میانگین 1.01 ± 0.68 میلیمتر (P < 0.005؛ 4.4 ± 3.3%) در کینین‌ ها از T0 تا T1 نشان دادند.

گروه SARPE مقدار قابل توجهی از گسترش دندانی را نشان دادند. با افزایش میانگین 10.0 ± 1.40 میلیمتر در مولرها و افزایش میانگین 5.33 ± 2.42 میلیمتر در کینین‌ها. در گروه Le Fort از T1 تا  T2 میانگین بازگشت دندانی 0.77 ± 0.38 میلیمتر در مولرها و بازگشت 0.39 ± 0.24 میلی متر در کینین ‌ها نشان دادند.

جدول 5 نشان ‌دهنده تغییرات در ساختار اسکلتی نسبت به تغییرات دندانی در حین گسترش جراح زیبایی فک و صورت بود. گروه SARPE نسبت 25.20 ± 15.8 داشت که نشان ‌دهنده تغییرات دندانی بسیار بیشتر از تغییرات اسکلتی در فک بالای پسین بعد از اتمام انحراف بود. این نسبت به طور معناداری بیشتر از گروه Le Fort بود. در فک بالا گروه Le Fort نسبت 0.58 ± 0.38 داشت که نشان ‌دهنده تقریباً دو برابر تغییرات اسکلتی نسبت به تغییرات دندانی  است.

بازگشت دندانی و اسکلتی در طول زمان

نسبت‌ های بازگشت دندانی به بازگشت اسکلتی در قسمت ‌های خلفی و جلویی نیز تجزیه و تحلیل شدند. در گروه Le Fort نسبت بازگشت دندانی به اسکلتی برابر با 1.17 ± 0.80 داشت که نشان ‌دهنده بازگشت تقریباً یکسان دندان ‌ها و بخش‌ های حداکثری بود. گروه SARPE نسبت 3.63 ± 3.70 را داشت که نشان‌ دهنده بازگشت دندانی بیشتر نسبت به بازگشت اسکلتی بود. این نسبت منفی در گروه SARPE به دلیل افزایش در عرض از T1 به T2 بود. در قسمت جلویی، گروه Le Fort نسبت بازگشت دندانی به اسکلتی برابر با 2.25 ± 3.41 داشت که نشان ‌دهنده بازگشت بیشتر دندان‌ ها نسبت به بازگشت اسکلتی بود.

خلاصه و نتیجه ‌گیری

 تصویربرداری CBCT امکان تجزیه و تحلیل داده ها را فراهم کردند. روش Le Fort  نسبت بازگشت دندان به اسکلت بیشتری را ایجاد کرد. با این حال، با نسبت نزدیک‌ تر به 1، تغییرات دندانی و اسکلتی به هم نزدیک‌ تر هستند. به عبارت دیگر، این روش نشان داد که با روش  SARPE، گسترش دندانی به مراتب بیشتر از اسکلتی رخ داده ‌است. بنابراین، تغییرات دندانی و اسکلتی با یکدیگر کمتر همخوانی داشته ‌اند. در دو گروه بازگشت نیز بیشتر در حوزه دندانی بوده و گروه SARPE نسبت بازگشت دندان به اسکلتی بالاتری داشته است. بنابراین، فرضیه نویسندگان که روش Le Fort  از نظر اسکلتی بیشتر از نظر دندانی نسبت به روش SARPE گسترش داده و در دو گروه بازگشت دندانی بیشتر از بازگشت اسکلتی خواهند داشت به درستی اثبات شد.

برای مطالعه نسخه اصلی مقاله بر روی Computed Tomographic Comparison of Surgically کلیک کنید