استفاده از هیدروژل اسمزی در افزایش بافت استخوان

فقدان استخوان نیازمند روشی برای تقویت آن است. بسیاری از تغییرات مورفولوژیکی در استخوان در 3 تا 6 ماهه اول کشیدن و از دست دادن دندان اتفاق می افتد. این مورد اهمیت زمان را در درمان برجسته تر می کند. علاوه بر این تحلیل استخوان اگر کنترل نشود می تواند منجر به اختلال در حین عملکرد های معمول دهان مانند جویدن و… شود. حجم استخوان به منظور ثبات و پایین آمدن ریسک ایمپلنت دارای اهمیت است.

دلایل بزرگ شدن استخوان

• ممبرین

در زمینه افزایش بافت استخوان، غشاء (قابل جذب یا غیر قابل جذب) برای تسهیل بازسازی استخوان (GBR) استفاده می شود. گوو و همکاران با یک مطالعه تحقیقاتی به این نتیجه رسیدند که ممبرین های قابل جذب نرخ بازسازی موفقیت آمیزتری نسبت به ممبرین های غیر قابل جذب در GBR دارند. علاوه بر این در هر دو، ارتفاع و ضخامت پیوندهای استخوانی مشخص شد.

ممبرین های قابل جذب در مقایسه با غیر قابل جذب که بدن ممکن است عامل خارجی در نظر بگیرد دارای عوارض کمتری هستند. در یک مطالعه آزمایشگاهی که از ممبرین پریکاردیوم گاوی (غشای کلاژنی) استفاده شد نشان داد که ضخامت ممبرین می تواند بر تقسیم و تغییر سلولی تاثیر بگذارد.

این تحقیق از چگالی نوری به عنوان معیاری برای مقایسه مقدار سلول های فعال متابولیکی استفاده کرد که از نظر آماری تفاوت معنا داری پس از 24 ساعت مشاهده شد و ممبرین هایی با ضخامت 0.2 و 0.4 میلی متر به وجود آمد. اما هم چنان مطالعات کمی درباره ارتباط بین ضخامت ممبرین و بازسازی استخوان انجام می شود.

• مورفولوژی نقص

در 28 بیمار، مورفولوژی اولیه استخوان به عنوان یک عامل موثر بر نتیجه GBR شناسایی شد و به طور مشخص یک تقعر استخوان با عمق ≥1.03 میلی متر و زاویه <155.30 درجه با تحلیل کمتری همراه بود.

• فلپ

مطالعه ای با تمرکز بر پیامدهای گزارش شده توسط بیماران (PROMS) پس از GBR نشان داد که علائم بعد از عمل در روز دوم شدیدتر است. علاوه بر این کیفیت زندگی و سلامت دهان و دندان تحت تاثیر طول مدت جراحی و وسعت فلپ قرار می گیرد.

پهنای پایه فلپ مناسب که با شکل ذوزنقه مشخص می شود برای کاهش خطر نکروز فلپ توصیه می شود. در جراحی های پریودنتال، فلپ هایی با ضخامت کمتر از 0.7 میلی متر ممکن است تاثیر نامطلوبی بر عروق فلپ داشته باشد. روش های موثر در تقویت استخوان به پوشش بافت نرم که خطوط اصلی آلوئول را پوشش می دهد بستگی  دارد. کافی نبودن بافت نرم اطراف آلوئول ریسک عوارض بعد از جراحی را افزایش می دهد. از جمله این عوارض می توان به از بین رفتن کامل بافت نرم، پیوند استخوان، قرار گرفتن در معرض شکسته شدن و پس زدن ایمپلنت اشاره کرد.

بستن فلپ و جلوگیری از خطر عفونت نیاز به پوشش اولیه زخم در مرحله بهبود دارد با این حال مقدار قابل توجهی از مواد پیوند استخوان نمی تواند باعث دستیابی به یک بسته شدن اولیه بدون فشار شوند.پزشکان معمولا برای دستیابی به یک فلپ tension_free از تکنیک برش آزاد کننده پریوست (PRI) استفاده می کنند اما همچنان پتانسیل تروما وجود دارد. علاوه بر این هنگام تلاش برای بازیابی کمبود بافت نرم پزشکان ممکن است از روش های مختلفی از جمله فلپ موضعی، فلپ ساقه دار، فلپ آزاد، آلوگرافت و پیوند آلوپلاستیک استفاده کنند.

• بازشدن زخم (جداسازی زخم)

باز شدن زخم، قرار گرفتن در معرض پیوند و عفونت از عوارض افزایش عمودی ریج در 38% موارد برای بلوک های استخوانی و 17% برای موارد GBR می باشند. انبساط (افزایش بافت نرم ) می تواند مقاومت پیوند را در برابر جا به جایی افزایش دهد بنابراین وجود بافت نرم کافی و بسته شدن زخم بدون فشار در انجام موفقیت آمیز بازسازی استخوان موثر هستند.

اثر انبساط بافت نرم بر روی فلپ و بازشدگی بافت

استفاده از عریض کننده های بافت می تواند منجر به فلپ tension_free شود و خطر باز شدن زخم و عوارض بعدی را کاهش دهد.

چرا از انبساط بافت نرم استفاده کنیم؟

STE نشان داده است که مزایای متعددی در جراحی دهان دارد. STE  می تواند با ایجاد بافت اضافی بسته شدن اولیه و افزایش عروق فلپ را تسهیل کند علاوه بر این STE نه تنها باعث ایجاد بافت نرم می شود بلکه با انبساط و همچنین افزایش عروق بافتی به کاهش معایب PRI کمک به سزایی می کند و تاثیر قابل توجهی بر میکروسیرکولاسیون و در نتیجه تقویت استخوان دارد. STE می تواند یک تکنیک ارزشمند در جراحی دهان در جهت دستیابی به حجم بهینه بافت نرم و حفظ آن باشد.

انبساط (عریض کننده ) بافت نرم چگونه کار می کند؟

تکنیک انبساط بافت نرم شامل فشاری است که منجر به کشش بیولوژیکی می شود. این تکنیک کشش بافت به تدریج منجر به رشد و تشکیل سلول های جدید می شود بدون اینکه بر یکپارچگی بافت اصلی تاثیر بگذارد. حجم و نرخ انبساط وابسته بر غلظت، محتوای مایعات اطراف بافت و همچنین اجزای هیدروژل داخل انبساط دهنده است.

نتایج افزایش استخوان

هر روش و تکنیک پیوند مجموعه ای از عوارض و مزایا را به همراه دارد بنابراین دندانپزشکان باید رویکردی که نتیجه مطلوب دارد با را انتخاب کنند و بهترین روش با عوارض کمتر را مد نظر بگیرند. البته هنوز یافته ها و مطالعات صورت گرفته بسار محدود هستند و این یافته ها در مسیر چالش برانگیزی قرار دارند. با این وجود واضح است که هدف کلی این نوآوری ها در حوزه دندانپزشکی دستیابی به روشی بهینه برای ترمیم کمبودهای بافت نرم، اجرای فلپ ایده ال در کنار انتخاب عاقلانه غشاهای مناسب و ماده گرافت است.

عوارض

ارزیابی عوارض درون مطالعات از طریق مشاهده مستقیم یا ارزیابی های ساختار یافته انجام شد. با توجه به مطالعات انجام شده محل کاشت STE در ساب ساب پریوستئال یا ساب موکوزال قرار می گیرد اما بر طبق 3 مطالعه انجام شده بیشتر قرار دادن در ساب پریوستئال گزارش شده است. ن

نتیجه گیری

تحقیقات STE نقش سودمند sohte در کاهش میزان عوارض مرتبط با روش های تقویت استخوان در نبود بافت نرم را نشان می دهد. اقدامات احتیاطی می تواند نقش اساسی در به حداقل رساندن خطر عوارض ایفا کند. نتایج تحقیقات نشان می دهد این روش یک استراتژی و رویکرد مناسب در جهت دستیابی به بافت نرم و پوشش اولیه است. استفاده از STE نشان می دهد که عوارض به میزان قابل توجهی (حدود 17.1% ) نسبت به عدم استفاده از STE کمتر است.

منبع: Soft tissue expansion